Lina: ‘Dankzij een GPS tracker vond ik mijn zoon terug’

Elke ouder wil zijn kind beschermen, maar soms gebeuren er dingen die je niet kunt voorzien. Voor Lina werd deze angst werkelijkheid toen haar zoontje verdween bij de opvang. Gelukkig kon een GPS tracker hem snel opsporen. Ze doet haar verhaal voor het magazine Kekmama.

Lina verteld: “Mijn driejarige zoon Samuel is een echte avonturier. Hij is nieuwsgierig, energiek en altijd op zoek naar iets nieuws. Dat is prachtig om te zien, maar het brengt ook risico’s met zich mee. Samuel heeft de neiging om weg te lopen. Daarom heb ik de opvang vaak gevraagd om hem extra goed in de gaten te houden. Toch gebeurde precies waar ik altijd al bang voor was.

Een ondernemend mannetje

De opvang wist dat Samuel een kleine ontsnappingskunstenaar was. Hij mocht bijvoorbeeld nooit alleen naar het toilet, omdat hij vaak ergens anders opdook in het gebouw. Tijdens het buitenspelen had hij al eens geprobeerd over het hek te klimmen. Gelukkig kwam hij toen in een afgesloten tuin terecht. Sindsdien hielden de begeleiders hem extra goed in de gaten.

Op een middag besloot de opvang met de kinderen naar een parkje in de buurt te gaan. De kinderen zaten in een bolderkar, iets wat ze nooit eerder hadden gedaan. Ik gaf toestemming, maar waarschuwde opnieuw: let goed op Samuel. Toen ze na het spelen de kinderen weer terug in de kar wilden zetten, was Samuel verdwenen. Niemand wist hoe lang hij al weg was. De paniek sloeg direct toe.

De GPS tracker redde de situatie

Een leidster belde mij in paniek op, terwijl een andere direct de politie inschakelde. Mijn hart bonkte in mijn keel. De opvang ligt in een gebied met veel water, en mijn gedachten gingen direct naar de ergste scenario’s. Toen herinnerde ik me opeens dat ik een GPS tracker in Samuels jas had gestopt. Binnen enkele seconden zagen we dat hij een paar straten verderop was.

We vonden hem in een zandbak in een voortuin, vrolijk spelend met speelgoed. Het huis lag direct aan het water. Mijn gedachten tolden: wat als hij dichter bij het water was gekomen? Wat als hij de eendjes had willen voeren? Wat als hij in het water was gevallen? Alleen al de gedachte bezorgt me rillingen. Maar gelukkig liep het goed af, en de GPS tracker had ervoor gezorgd dat we hem snel vonden.

Achteraf bleek dat een van de leidsters even weg moest met een kindje dat naar het toilet moest. Hierdoor bleef er maar één begeleider bij de groep, die niet had gemerkt dat Samuel weg was.

Van tracker naar GPS-horloge

Diezelfde avond besloten mijn man en ik dat er een betere oplossing moest komen. De tracker had ons nu geholpen, maar hij zat alleen in zijn jas. Wat als het warm was geweest en hij geen jas droeg? Of als hij de tracker had gevonden en weggegooid? Dat risico wilden we niet nemen. Daarom kochten we een GPS-horloge. Sindsdien draagt Samuel het vrijwel altijd.

Hoewel het gelukkig goed is afgelopen, blijft de angst hangen. Soms, als ik hem aan het water zie spelen, flitsen de mogelijke scenario’s door mijn hoofd. Ik hoop dat we het GPS-horloge nooit echt nodig zullen hebben, maar het geeft ons in ieder geval een gerust gevoel.”